شوهرداری به شیوه فاطمه گودرزی

 

تجربه شیرین رفتن به جاده چالوس



سریال جاده چالوس خوشبختانه از همان روزهای ابتدایی پخشش با اقبال خوبی مواجه شد و من از بازی در آن حسابی لذت بردم. به ویژه این که برای بازی در این کار دوربین از تهران خارج شد و همین مسئله باعث شد، ما تصاویر بکری را به تصویر بکشیم.



لذت همبازی شدن با بازیگرهای جاده چالوس



در سریال «جاده چالوس» با بازیگرهای خوبی از جمله بیژن امکانیان، محسن افشانی و سمیرا خصرآبادی همبازی شدم. بیژن امکانیان از بازیگران قدیمی و خوشنام هستند و بازی کردن با ایشان برایم بسیار خوشایند بود با بازیگران جوان هم همیشه صمیمی هستم اگر در طول کار ایرادی از نحوه بازیشان ببینم به آنها متذکر می شوم اگر هم نقطه قوتی باشد، تشویق شان می کنم، بازی کردن کنار این عزیزان برایم شیرین و خوشایند بود.



شهرت، شیرینی و سختی های خاص خودش را دارد، کمتر کسی است که دیدن شدن را دوست نداشته باشد، اما خب؛ این واقعیت را نمی توان نایده گرفت، وقتی دیده می شود، همه چیزت زیر ذره بین قرار می گیرد باید حواست به همه چیز باشد دیگر نمی توانی مثل خیلی از آدم ها از چیزهای ساده لذت ببری و ناخودآگاه مجبور به پرهیز می شوی.

 

 

دغدغه های اقتصادی و عوارض جانبی



متاسفانه طی این مدت، مشکلات اقتصادی به بزرگ ترین دغدغه های آدم های این روزها تبدیل شده، خیلی از آدم ها از صبح که بیدار می شوند، فقط به فکر رفته نیازهای مالی شان هستند و این موضوع باعث می شود که نتوانند آن طور که باید مثل قبل به یکدیگر محبت کنند و بهم نزدیک شوند. این مسائل تاثیرش را روی جامعه گذاشته و آدم ها را از یکدیگر دور کرده و میزان استرس و فشار عصبی را زیاد کرده، در کنار همه این مسائل، اگر آلودگی هوا، پایین بودن سطح ایمنی غذاها و ترافیک، رو هم بگذاریم، می بینم یک جاهایی، باید به خودمان و دیگران حق بدهیم که نسبت به قبل عصبی تر شده ایم، ولی ای کاش در این شلوغی ها سلامت روحی و جسمی مان را جدی تر بگیریم.



بیشتر از این که حواسم به خوردن غذا باشد، حواسم به ورزش کردن است. این طوری با خیال راحت سراغ خوراکی هایی که دوست دارم می روم و بدون داشتن استرس، غذاهای پرکالری و شیرینی جات می خورم البته باید اعتراف کنم که خیلی هم استعداد چاقی ندارم و از این بابت خیلی خوشحالم.



من همیشه باید حواسم به عکس های خصوصی که حتی با خانم های فامیل می گیرم باشد تا مبادا سر از جایی در نیاورد و یا نمی توانم به مهمانی و عروسی دوست و فامیل بروم، چون می دانم در آن شرایط ممکن است کسی فیلمبرداری کند و باعث به زحمت افتادن مهمان های عروسی و من شود. به همین خاطر حتی گاهی از حضور در مهمانی های زنانه که دوربین وجود دارد هم پرهیز می کنم. چشم پوشی از این مسائل کار ساده ای نیست ولی خب جزو مصائب دیده شدن به شمار می رود. (گرچه این روزها همه روی گوشی های همراه شان دوربین دارند!)

 

 

تصویرم از من شکسته تر است



جالب است بعضی از مخاطبان که من را در خیابان می بینند می گویند چهره تان خیلی جوان تر از تصویرتان در تلویزیون است، آنجا خیلی شکسته تر هستید، آنها حق دارند، چرا که این موضوع به خاطر بزرگنمایی لنز و دوربین و نحوه نورپردازی است. همه این ها باعث می شود که مخاطب فکر کند من چقدر تغییر کردم. هرچند که در این مورد، گریم هم بی تاثیر نیست.


هم صبورم... هم عجول



دو خصوصیات متضاد از هم دارم. به همان نسبت که آدم صبوری هستم، به همان میزان هم، فرد عجولی ام و دوست دارم زود به نتیجه برسم. بسیار فعال هستم و برعکس نقش هایم چندان آرام نیستم و معمولا یک جا بند نمی شوم.



راه رسم شوهرداری به شیوه فاطمه گودرزی



هرکسی شیوه خاص خودش را در زندگی مشترک دارد و بی تردید با تکیه بر این شیوه، می تواند حس آرامش و امنیت را به خودش، همسرش و البته فرزندان شان منتقل کند. همسرم عبدالرضا گنجی به نوعی همکارم است ایشان در عرصه کارگردانی فعالیت می کنند و همین موضوع باعث می شود حرف های مشترک زیادی برای گفتن داشته باشیم و شغل یکدیگر را درک کنیم. منتهی شیوه ای که من و همسرم، در زندگی در پیش گرفتیم و تا به امروز، به دوام زندگی ما هم کمک زیادی کرده، این است که به یکدیگر اجازه نفس کشیدن بدون یکدیگر را می دهیم بله درست خواندید نفش کشیدن.

 

 

 متاسفانه خیلی از زوج ها تصور می کنند دوست داشتن شان را صرفا باید با کنار هم بودن به یکدیگر نشان بدهند، در حالی که گاهی، زیادی در کنار هم بودن ها باعث تکراری شدن می شود و شرایطی را ایجاد می کند که زن و شوهر، هیچ حرف مشترکی را با هم نداشته باشند... بخشی از حرف غیرمشترک به واسطه خاطره هایی غیرمشترک ایجاد می شود، به همین خاطر، گاهی زن و شوهرها، باید این اجازه را به هم بدهند که بدون یکدیگر به سفر بروند و با دوستان شان معاشرت کنند. به نظر من، این دوری های کوتاه مدت، آنها را به یکدیگر نزدیک تر می کند و باعث می شود، برای هم کلی حرف و خاطره نگفته داشته باشند. حداقل این فرمول در مورد زندگی من جواب داده است.



خدارو شکر، من دوبار لذت شیرین مادرشدن را چشیدم و یک دختر و پسر به اسم «پویان» و «آوا» دارم.



اگر پای تعریف از خود نگذارید، باید بگویم آشپزی ام خوب است. معمولا از پس طبخ غذاهای مختلف بر می آیم زمانی که خانه باشم، همیشه خودم آشپزی می کنم، تا همسر و فرزندانم از نعمت خوردن غذاهای خانگی محروم نشوند.