قصه سرمايه گذار و فرش قرمز

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیرجندرسا ه نقل از روزنامه خراسان جنوبی، فرش قرمز سر مايه گذاري در خراسان جنوبي کجا ست ؟ سرمايه گذار بخش خصوصي بعد از گذشت سه سال از سرمايه گذاري در استان از حمايت نکردن مسئولان گلايه مي کند....(يک نشريه اقتصادي در استان) .

يکي بود يکي نبود زير گنبد کبود يه شهري بود که حرف توش زياد بود و وعده فراوان . همه عادت کرده بودند مدام وعده بدهند و حرف بزنند.

يکي از اون وعده ها که خبرش به سرتا سرکشور و حتي جهان رسيد وعده پهن کردن فرش قرمز جلوي پاي سر مايه گذاران بود.

بله بچه ها ، وقتي ميگن جلوي پاي فلان شخص فرش قرمز پهن مي کنيم يعني اين که طرف خيلي مورد احترامه ... سر مايه گذار هم به کسي ميگن که پولش رو مياره در جايي صنعتي ، کارخونه اي و حرفه اي درست مي کنه وبا عث پيشرفت اون منطقه واون مردم ميشه .

بله ، جونم برا تون بگه خبر پهن کردن فرش قرمز جلوي پاي سر مايه گذار در شهري که گفتيم به همه جا رسيد وسرمايه گذاري سرمايه شو بر داشت واومد و اومد تا به اين شهر رسيد. سرمايه گذار وارد شهر شد اما اي دل غافل چرا هيشکي به استقبالش نيومده بود و حتي از فرش قرمز هم خبري نبود.

سرمايه گذار که حسابي خسته وکفري بود پرسان پرسان رفت و رفت تا رسيد به بازار شهر و به صاحب يک فروشگاه موکت وفرش گفت من سرمايه گذارم اومدم سرمايه گذاري کنم چرا هيچ کس برام فرش قرمز پهن نکرد ؟ شما چرا جلوي پاي من فرش قرمز پهن نمي کنين ؟! شنيدم فرش هاي دست بافت اين شهر شهرت جهاني داره! فروشنده با تا سف سري تکان داد وگفت :اين فرش ها که مي بيني فرش ماشيني است و فرش قرمز هم نيست .

ايناي ديگه هم که موکته . ما هم وظيفه نداريم جلوي پاي شما فرش قرمز پهن کنيم اينا هم اگه پا بخوره وکثيف بشه مشتري برنمي داره ، در ضمن صنعت فرش دستي اين منطقه سال هاست که روبه رکوده و فرشي در کار نيست که جلوي پاي شما پهن بشه! سرمايه گذار با ناراحتي پرسيد حالا من چه کار کنم ؟و فروشنده گفت : برو توي بازار ... کوچه فرعي چهارم چند تايي کاسب فرش هستند. از اون ها بپرس چرا فرش، بازار نداره؟

سرمايه گذار رفت ورفت تا به بازارچه رسيد واز يک کاسب قديمي که جلوي آفتاب نشسته بود پرسيد: آقا من سرمايه گذارم سرمايه مو آوردم .گفتن اينجا فرش قرمزجلوم پهن مي کنن اما دو روزه يکي سراغم رو هم نگرفته . فرش فروش پيرگفت : اي پدر جان فرش کجا بود الان کسي فرش نمي بافه سرمايه گذار پرسيد چرا؟ فرش فروش آدرس يک استاد بافنده روبه سرمايه گذار دادوگفت برو پيشش بهش بگو يه فرش مخصوص تو ببافه . سرمايه گذاررفت درخونه بافنده پير و در زد: تق تق...کيه؟ توي حياط بافنده پير زير نور آفتاب درازکشيده بود. سرمايه گذار پرسيد: عمو قالي باف چرا قالي نمي بافي ؟ قالي باف گفت: پير شدم و شاگردي هم ندارم چشمام سو نداره و نخ خوب هم پيدا نميشه اگه بود برات فرش مي بافتم. سرمايه گذار گفت حالا من چکار کنم ؟ قالي باف گفت : برو پيش نخ فروش بگو به اندازه يه قالي 6 متري زمينه قرمز نخ پشم اصل مي خوام .

سرمايه گذاررفت ورفت و تمام بازار را به پا واکرد! تا اين که در گوشه اي دور و پرت يک مغازه نخ فروشي پيدا کرد. نخ فروش گفت : نخ پشم خوب الان ديگه پيدا نمي شه وهر چي هست مواد قاطي داره با اين حال شما اگه نخ پشم ميخواي بايد بري پيش دامدار و بخواي برات پشم تازه بچينه و نخ کنه بعد بياري بدي به رنگرز رنگش کنه.

سرمايه گذار شال وکلاه کرد ورفت به روستا هاي دور واز همه سراغ پشم تازه گرفت تا رسيد به دامدار . دامدارگفت : اي سرمايه گذار جان ! چه کشکي ،چه پشمي ! الان 14-15ساله که بارون درست وحسابي نيومده .دامهامون رو هر سال اول بهار مي بريم مي فروشيم به استان هاي ديگه.

سرمايه گذار پرسيد : حالا بايد چه کار کرد !

دامدار گفت برو به اداره دام و بگو دام دارم دام و ببين چه راهکاري بهت ارائه مي دن .دامدار اين را گفت و با لپ تاپش مشغول بازي شد!

سرمايه گذار اومد واومد تا رسيد به اداره دام: دام دارم دام . در اين اداره تقريبا همه مشغول ديم دام دارم دام بودند. هيشکي حتي نگاهي به سرمايه گذار نينداخت و فقط نگهبان دم در بود که دلش براي اون سوخت و بهش گفت برو به اداره فرش بافته ! سرمايه گذار رفت ورفت تا به اداره فرش بافته رسيد . اون جا بهش گفتند اصلا در بين همه انواع فرش هاي منطقه فرشي به نام فرش قرمز نداريم . فرش قرمز فقط يک اصطلاح سياسيه . البته در سطح عالي و اين فرش رو هم فقط برا ي سران سياسي کشور ها مثل رئيس جمهور ها يا نخست وزير ها پهن مي کنن .

در واقع فرش نيست يه جور موکت قرمز ساده س! که فقط ارزش تشريفاتي داره . سرمايه گذار بنده خدا پرسيد حالا ميگين من چکار کنم؟ وکارشناس مربوط گفت : اگه ميتوني توي صنعت فرش سرمايه گذاري کن . اون وقت خودت فرش هاي توليدي خودت را جلوي پاي خودت پهن مي کني وروش رژه ميري و منت هيچ کس روهم نمي کشي!