حمایت مادری که باعث موفقیت فرزندش شد / دختری که دوست دارد همیشه ممتاز باشد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیرجندرسا به نقل از زن امروز, منصوره با محدودیت شنوائی از مادر به دنیا آمد ولی با فداکاری والدین و تکیه بر ایمان و توان فردی توانست علیرغم تمام محدودیت ها و محرومیت هائی که افراد ناشنوادارند ،کلام مربیان و معلمین خود را به گوش جان بشنود  و در عرصع علمی و ورزشی موفق شود.تمام افسردگی و حس ترحمی که به باور عوام می توان در افراد با معلولیت جسمی جستجو کرد، جای خود را در او به آرامش و شادابی و امید داده ، اراده سترگ او استقامت و سختکوشی اش را در ذهن بیننده به یادگار می گذارد  ، گوش او به هیاهوی دنیای ماشینی وجنجال لفظی آدمها و  سروصدای گنجشکان در آب تنی یک روز بارانی بسته شده و آنچه به خود همراه دارد آرامش و سکوت همیشگی  درونی است که  او را به ژرفای عالم حیات وخلوتی عمیق برای مناجات باخدا می کشاند ... گویی او از نسلی برتر است، نسلی که با نگاه ترجمان معنا است ....  عضویت منصوره در تیم ملی ناشنوایان تنیس روی میز و موفقیت های او ما را برآن داشت با او صحبتی داشته باشیم ...ناگفته پیداست که انجام مصاحبه رودررو مقدور نگردید وسوالات توسط مادر مهربان منصوره  پاسخ داده شد.

منصوره شبانی متولد 1379 و کلاس هفتم درس می خواند.ناشنوایی منصوره به صورت مادر زادی بوده و زمانی که 13 ماهه بود متوجه شدیم به لحاظ گفتار مشکل دارد و ناشنوا هم است .... قبول کردنش خیلی سخت بود ومنصوره از دو سالگی به کلاس بهزیستی می رفت هر چند همکاری آنها خوب نیود و ناامیدم کردند از اینکه روزی منصوره بتواند حرف بزند و از 4 سالگی به مدرسه رفت وآن موقع بود که اولین کلمه را به زبان آورد و در حد خودش صحبت کرد والان هم می تواند  برخی از کلمات را به زبان آورد. تنها توکل بر خدا باعث میشد در مقابل نگاه های اطراف و حرف و حدیث ها  دیگران بیشتر مقاوم شوم و به روی خودم نیاورم ودر تمام این مراحل خدا با منصوره بود که پیشرفت کرد

اما چطور استعداد منصوره در تنیس شناخته شد:

منصوره در دبستان وصال درس می خواند سال 87  از طرف مدرسه طرح  استعداد یابی تنیس انجام میشد من تجربه ای از این ورزش نداشتم و هیچ وقت خوشم نمی آمد و ورزشی بسیار ابتدایی آن را  می دیدم خانم رادنیا و آقای رفیعی بازی منصوره را که می بینند متوجه استعداش می شوند این طوری منصورهوارد این رشته شذ و تمرینهایش را شروع کرد البته در تمام کلاسها همیشه خودم همراهش بودم و با موفقیتهایی که منصوره در تنیس داشت سال 88 به تیم ملی ناشنوایان دعوت شد و در عرض یک سال پیشرفت بسیار خوبی داشت.و برای اردوی تیم ملی ناشنوایان سال 90 به دزفول و سال 91 به تهران دعوت شد اما چون نامه دیر رسید و تنها شش روز به مرحله انتخابی بود منصوره شانس انتخاب شدن نداشت

افرادی که وارد تیم ملی می شوند باید تمرین زیادی داشته باشند امکانات در استان زیاد نیست و هزینه های این ورزش نیز بالاست فدراسیون ناشنوایان نیز تا کنون هیچ حمایتی نکرده است.... برای بچه ها ساعت تمرین خیلی کم است و اگر همزمان با برنامه فدراسیون که هفته ای شش ساعت تمرین است پیش برویم پرهزینه است ... چوب راکت خوب 450 هزارتومان غیر از لایه رویی تنیس که هرکدام آنها 150- 120هزار تومان است .

البته منصوره در رشته دو و میدانی باتوجه به قد بلندش فعالیت دارد و مقامهایی کسب کرده است در رشته تنیس سال 90 در فردوس رتبه سوم کشوری _ آموزشگاه های سطح استان  مقام اول – بازی های آزاد فدراسیون مقام دوم و سوم و مسابقات بازی های آزاد نوجوانان مقام دوم و سوم - سال گذشته در مدارس سطح شهر رتبه اول ....

منصوره به لحاظ  هوشی هیچ مشکلی ندارد و از نظر درسی خیلی خوب است و سخت تلاش می کند البته برای آمدن به کلاس هفتم نگرانی داشت چون معلمهایش بیشتر می شوند و بچه های ناشنوا مدرسه مخصوص ندارند و در مدارس عادی درس می خوانند شاید توجه کافی نباشد و تمام زحمت درس ها به عهده خودش  است و از این لحاظ نگران هستم که افت کند .... بسیار حساس و علاقه مند است اول وبرجسته باشد و برای من نیز به خاطر اینکه شاغلم سخت است کنارش باشم ....زمانی که پیشرفتی در درس و رزش دارد برایم بسیار شیرین است تا جایی که بتوانیم من و پدرش همراهش هستیم . آرزوهایش را همیشه در اول بودن خلاصه کرده است و دوست دارد اول باشد و زمانی که در مسابقات خودش برنده می شد و افراد تیم نه؟حرص زیادی می خورد

معلولیت محدودیت نیست به شرط اینکه شرایط فراهم شود ابتدا خود خانواده خیلی مهم است که پشت بچه ها را خالی نکنند . معلم و مدیر دلسوز نخواهند بود پدر و مادر باید دلسوز فرزندانشان باشند و افرادی که فرزند معلول دارنداز فرزندشان حمایت کنند.من مادر می دانم فرزندم چه تواناییها دارد هیچ وقت صحبتی که دیگران می کنند من نمی توانم قبول کنم و مطمئن باشیم که فرزندانمان پیشرفت می کند البته خانواده به تنهایی نمی تواند کار کند و باید امکانات را برای این افراد فراهم کنند.

بعضی امکانات و کلاسهای آموزشی کم است و از این لحاظ در بیرجند کلاس هایی وجود ندارد ...منصوره  به شیرینی پزی علاقه دارد ...دقت خوبی دارد وکارهای تزئینی و کارهای دستی را خودش انجام  می دهد و در کارهای هنری ذوق و سلیقه دارداستعداد هنری در ناشنوایان  پرورش نیافته وخودم در خصوص کارهای هنری به لحاظ آموزشی پی گیر نبودم.خلاقیت خوبی دارد وخیلی مهربان و صمیمی است و با توجه به روحیه شادی که خودش دارد ارتباط خوبی با همه برقرار می کند.

آرزوی  من برای دخترم این است که هر کجا باشد موفق شود در پایان نیز از آقای رفیعی و خانم راد نیا  و آقای حمیدی مسئول پینگ پنگ استان صمیمانه تشکر می کنم و که از زمان ورود منصوره به ورزش کمک کردند