در جشن‌های طلاق چه می‌گذرد؟

چندی پیش خبری در رسانه ها منتشر شد که موجی از تحیر و تاسف را با خود به همراه داشت. متن خبر بر اساس اظهارات رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی، مبنی بر ممنوعیت برگزاری «جشن طلاق» در تالارهای تهران بود. اعلام این خبر در حالی بود که مسئولان برخی از تالارها گفته بودند که پولشان را می گیرند و نوع مراسم برایشان فرقی نمی کند! در روزگاری نه چندان دور، اگر نام طلاق از خانواده ای شنیده می شد و یکی از اعضای خانواده تن به جدایی از همسر می داد، نه تنها خود او بلکه سایر اعضای خانواده هم تا ماهها و سالها و گاه تا پایان عمر به دلیل این اتفاق مورد نقد و نگاه نامناسب سایرین قرار می گرفتند. آن روزها وضعیت اینگونه نبود که اگر در زندگی زناشویی یک زوج جوان کوچکترین مشکلی پیش بیاید، زن و شوهر مسیر دادگاه و محضر را در پیش گیرند و زندگی مجردی یا ازدواج مجدد را برای آینده خود برگزینند و تقدس خانواده خیلی بیشتر از این حرفها بود. اما این روزها دیگر از این خبرها نیست. طلاق در میان خانواده نه تنها دیگر عیب و ننگ به حساب نمی آید، بلکه کار به جایی رسیده است که برخی برای اعلام منفورترین حلال خداوند، جشنی هم می گیرند و همه اعضای خانواده و دوستان و آشنایان را برای اعلام این خبر دور هم جمع می کنند!

جشن طلاق؛ سوغاتی از خارج

البته ماجرای جشن طلاق هم مانند سایر القائات بیرونی، ازکشورهای غربی به کشور ما رسیده است. ماجرای جشن طلاق ابتدا در انگلستان آغاز شد. زمانی که زوج های انگلیسی پس از طلاق و جدا شدن از هم و به مناسبت این حادثه مهم! دوستان و آشنایانشان را به میهمانی دعوت می کردند و برای این مجلس کیک بزرگی را که عروسک هایی از زن و شوهری که از هم جدا می شوند روی آن قرار داشت سفارش می دادند. ژاپن از دیگر کشورهایی است که مردمش از طرفداران پر و پا قرص برگزاری مجلس جشن و پایکوبی برای طلاقشان هستند. کیک، دسته گل، شمع و شمار زیادی میهمان به اضافه یک پتک برای له کردن حلقه های ازدواج از مهم ترین نمادهای طلاق ژاپنی ها است. ژاپنی ها در پایان جشن طلاق، حلقه های ازدواجشان را که با پتک خورد کرده اند در دهان قورباغه ای که در فرهنگ ژاپنی نماد شادی و رهایی است می اندازند و عروس هم دسته گل طلاق را در میان جمع مهمانان پرتاب می کند و دسته گل به دست هر کسی برسد، طلاق بعدی هم از آن اوست!  

طلاق به صرف شام و شیرینی!

جشن طلاق در حالی در کشورهایی چون انگلستان و ژاپن برگزار می شود که فرهنگ غالب در این کشورها هیچ سنخیتی به فرهنگ و دین جامعه ما ندارد، اینکه در کشوری که بر اساس دین مردمش، طلاق منفورترین حلال خدا است،و این که برای این منفورترین به سبک خارجی ها جشن بگیرند، جای تاسف بسیار دارد. در کشوری که روزگاری نام طلاق هم به دلیل قبحش بر لب نمی آمد، این روزها زوج های جوان برای جداییشان در تالارهای بزرگ شهر جشن می گیرند و از دوستان و آشنایان دعوت می کنند تا در این جشن رهایی همراهی شان کنند!

مدیر تالار پذیرایی: ما پولمان را می گیریم و نوع جشن برایمان فرق ندارد!

مدیر یکی از تالارهای پذیرایی در خصوص برگزاری مراسم طلاق در تالارش می گوید: برای ما فرقی نمی‌کند، ما پول‌مان را می‌گیریم و جشن برگزار می کنیم و از لحاظ قانونی هم که ممنوعیتی برای برگزاری جشن طلاق وجود ندارد! دلیلی هم ندارد که ما در این کسادی بازار برگزار جشن عروسی، برگزاری چنین مراسمی را از دست بدهیم!

رئیس اتحادیه پذیرایی در خصوص برگزاری جشن طلاق در تالارها گفت: از نظر اتحادیه تالارهای پذیرایی برگزاری جشن طلاق ممنوع است و چنانچه موردی در این زمینه مشاهده کنیم، قطعاً برخورد خواهیم کرد. خسرو ابراهیمی افزود با تأکید بر این که این گونه مراسم بیشتر در آن سوی آب‌ها متداول است و نمی‌تواند به عنوان کالای فرهنگی وارد کشور ما شود، خاطرنشان کرد: در جامعه ما افرادی که به دلایلی تن به طلاق می‌دهند، سعی می‌کنند این موضوع را از دیگران پنهان دارند، آن وقت چگونه ما می‌ توانیم بپذیریم که عده‌ای با برگزاری جشن، جدایی خود را در بوق کنند؟  

پیامدهای مضر اجتماعی که در لوای یک جشن پنهان می شوند

برپایی جشن برای طلاق از سوی برخی از زوج های جوان بالاشهری در حالی اتفاق می افتد که همه جامعه شناسان و کارشناسان مسائل اجتماعی بر این باورند که با طلاق بنیان اصلی اجتماع که خانواده است از هم می پاشد و از این اتفاق می توان با عنوان زلزله اجتماعی هم یاد کرد. از طرف دیگر پس از جدایی همواره کودکانی باقی می مانند که در تمام طول زندگی بلاتکلیفند و پدر و مادرها برای اینکه به زندگی خودشان برسند، از نگهداری آنها سر باز می زنند. از طرف دیگر زنی که به واسطه طلاق لقب مطلقه را به خود گرفته، از فردای روز طلاق با چشمان نامحرمی که با یک نگاه نامناسب به او می نگرند چه خواهد کرد و چگونه با مشکلاتی که جامعه برای یک بیوه جوان به وجود می آورد دست و پنجه نرم خواهد کرد؟ در این میان حتی اگر موفق به ازدواج مجدد شود از کجا معلوم همسر بعدی اش از شوهر اول بهتر باشد و زندگی مشترک دوم هم به جشن طلاق نرسد؟! البته زوج هایی که تصمیم به طلاق می گیرند تنها به رهایی از وضعیتی که خود را گرفتار در آن می بینند فکر می کنند و در این میان به تنها مسئله ای که نمی اندیشند این است که پس از طلاق چه کار باید کنند و این جشن شاید نمادی برای پنهان کردن مصائب اجتماعی پس از طلاق باشد.  

به کجا می رویم؟!

در این میان مسئولان، مدیران و سیاستگذاران اجتماعی ما باید به این فکر کنند که چه عاملی باعث شده طلاق که روزگاری نامش باعث ترس می شد این روزها انقدر عادی شود که حتی عده ای حاضر شوند برایش جشن هم بگیرند. آیا مسئولان می خواهند باز هم مثل گذشته با پاک کردن صورت مسئله به خواب خرگوشی خود ادامه دهند؟! با این بدعت های نوظهور خدا به داد بنیان خانواده در این روزگار برسد!