پوچ طلایی! چند برابر شدن هزینه بیمه تکمیلی معلمان/ تبعیض حتی در بیمه تکمیلی!

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیرجندرسا به نقل از شبکه اطلاع رسانی دانا, مهدی بهلولی، آموزگار و کنشگر صنفی، درباره خدمات بیمه طلایی فرهنگیان در سال جاری به جماران گفت: « بیمه طلایی فرهنگیان گویا قرار است در سال آینده با تغییرات نسبتا زیادی ارائه شود. نخستین تغییر مهم این است که این بیمه تکمیلی، از یک بسته، به چهار نوع و  چهار بسته تغییر کرده است. یعنی در چند سال گذشته، همه ی فرهنگیان تنها از یک نوع بیمه تکمیلی می توانستند برخوردار شوند، اما هم اکنون هر فرهنگی می تواند با توجه به انتخاب خود، یکی از بسته های یک تا چهار را برگزیند. تفاوت این بسته ها در خدماتی است که ارائه می دهند و به پیروی از این تفاوت در خدمات، از قیمت های متفاوتی هم برخوردارند.»

وی در تشریح خدمات این چهار بسته و قیمت آن افزود: « نزدیک ترین بسته ی بیمه ای به بیمه کنونی- یعنی بیمه اردیبهشت 93 تا اردیبهشت 94- بسته دوم است. در این بیمه سهم فرهنگیان از 13 هزار تومان کنونی به حدود  25 هزار تومان افزایش یافته است. یعنی حدود 100 درصد افزایش. جالب است که سهم دولت همان 13 هزار تومان ثابت مانده است. اگر بسته ی نخست را هم در نظر بگیریم در این بسته سهم هر نفر بیمه شونده حدود 40 هزار تومان می باشد که نسبت به سال گذشته می شود حدود 200 درصد افزایش یعنی سه برابر شدن. اما در بهترین حالت افزایش حقوق فرهنگیان در سال 94 حدود 17- 18 درصد بوده که این ناهمخوانی و ناهماهنگی،به راستی که محل پرسش است.»

 بهلولی در مقایسه بیمه تکمیلی معلمان با برخی از بیمه های تکمیلی دیگر که برخی نهادها و سازمان ها خدمات می دهند، گفت:«اگر بسته یک و دو را با بیمه تکمیلی برخی از سازمان های دیگر مقایسه کنیم مشخص می شود که قیمت این بسته ها،نباید این باشد و این بسته ها  گران ارائه می شود. من برای نمونه با بیمه آسیا مقایسه می کنم. بیمه آسیا از جمله دارد به کارکنان مترو تهران خدمات می دهد. با چیزی نزدیک به بیست و پنج هزار تومان سهم هر نفر در ماه،خدمات دندانپزشکی را تا یک میلیون تومان، و خدمات چشم پزشکی و عینک را تا سقف 300 هزار تومان ارائه می دهد. فرانشیزی هم که می گیرد 10 درصد است. در صورتی در بسته ی 1 سقف خدمات دندان پزشکی 300 هزار تومان و خدمات عینک و لنز تا 100 هزار تومان است اما به جای نفری 25 هزار تومان نفری 40 هزار تومان می گیرد. فرانشیز هم 20 درصد است. بیمه آرمان هم تقریبا همین است. پس می توان گفت این بیمه نسبت به سال گذشته رشد 100 تا 200 درصدی داشته و گران تر از برخی از دیگر بیمه ها،به فرهنگیان دارد به نوعی تحمیل می شود.»

 بهلولی با بیان این که صفت "طلایی" برای این بیمه ی گران و ناکارآمد- به ویژه بسته های 3 و 4 – چیزی جز نوعی تبلیغات پوچ نیست، گفت:«این تبلیغات  در راستای برخوردهای شعاری و تبلیغاتی دیگری ارزیابی می شود که سال هاست فرهنگیان از آن دلخورند. مثلا اگر 20 هزار تومان به حقوق فرهنگیان اضافه شود و یا حق التدریس های ماه های گذشته ی آنان پرداخت شود ده ها بار در رسانه ها گفته می شود اما اگر 500 هزار تومان به حقوق برخی نهادها اضافه شود کسی صدایش را هم در نمی آورد. برای این بیمه نیز،صفت "طلایی" بی گمان گول زننده است و بهتر از همان صفت تکمیلی استفاده شود که تقریبا همه جا استفاده می شود.»

 این فعال صنفی در پاسخ به این سوال جماران که آیا پیشنهاد بسته های چهارگانه به فرهنگیان کار درستی است یا خیر، با بیان اینکه بیمه یک امتیاز و اطمینان است، گفت: منطق پشت ارائه بیمه، لزوما منطق "هرچه پول بدهی آش می خوری" نیست. تا آنجا جا که من می دانم این کار نامعمولی است. ارائه بیمه نوعی امتیاز و حمایت محسوب می شود. وقتی کارکنان اداره ای متوجه می شوند که دارند از یک بیمه ی خوب با هزینه نسبتا پایین استفاده می کنند پی به این می برند که اداره و کارفرمایشان، برای کارکنان خود ارزش خاصی قائل است. به همین خاطر است که مثلا در یک بانک خصوصی،به همه ی کارکنان خود یک نوع بیمه ارائه می دهند. »

 وی ادامه داد:« برای من جالب است که در نهادهای خصوصی- تا جایی که من می دانم-  از این نوع بیمه های چندگانه نامعمول استفاده نمی کنند با این که نهاد خصوصی است و باید از منطق بازار و "هر چه پول بدهی آش می خوری" تبعیت کند. اما در آموزش و پرورش آمده اند به جای منطق امتیاز و ارزش دهی به کارکنان خود،با منطق خشک بازار برخورد می کنند. هم اکنون بسیاری از نظریه پردازان لیبرال هم در زمینه آموزش و پرورش و بهداشت و درمان و امنیت،منطق خشک بازار را تعدیل می کنند اما آموزش و پرورش ما گویی کاسه ی داغ تر از آش گردیده است و در دامن زدن به فضای بازار و منطق آن، از خود نهادهای خصوصی و بازاری هم گوی سبقت را ربوده است. من این دسته بندی کردن فرهنگیان را در ادامه خصوصی سازی هر چه بیشتر آموزش و پرورش و تحمیل منطق "هر چه پول بدهی آش می خوری" می دانم. بی گمان بسیاری از فرهنگیانی که بسته های سخت ناکارامد 3 و 4 را برمی گزیینند به خاطر وضعیت بد معیشتی شان به این انتخاب دست می زنند و با این کار به هیچ عنوان از آموزش و پرورش احساس پشتیبانی لازم را ندارند. متأسفانه در دوره مدیریت جدید، وزارت آموزش و پرورش روز به روز به فضا بازار و منطق خشک آن نزدیک تر می شود.»